قبل‌تر ها یک شکی در من وجود داشت که این افرادی که در اتوبانها یک لِنگ ماشینشان را اینور خط می اندازند و آن یکی لِنگ را هم آن طرف خط و دِلِیْ دِلِیْ کنان و با طیب خاطر و آرامش روح به صراط مستقیم طی طریق می کنند تا از مبدأ به مقصد برسند، مشکل حاد بینایی دارند یا به عبارت دقیق‌تر لوچ اند و خط به آن سفیدی و خوشگلی را نمی بینند. سپس همزمان این امر بر من مشتبه می شد که این ضعف شدید بینایی چطور در هنگام معاینات بینایی سنجی کذایی که با شدت و حِدٌت در حال انجام است مشخص نشده است؟ پس از تحقیق و تفحص بسیار به این نتیجه رسیدم که این برادران و به ندرت خواهران نه تنها از ضعف بینایی رنج نمی برند بلکه دارای چشمان تیزبین در حد عقابی هستند. لکن استراتژی "نراندن بین دو خط" به آنها قدرت مانور میدهد تا در هر لحظه با با بکار گیری حس قدرتمند بیناییشان ترافیک مسیر را تخمین زده و در مواقع لزوم به صورت ناگهانی خودشان را در لاین سمت چپ یا راست زورچپان کنند و البته همزمان طلبکار هم باشند و در صورت نیاز از کلمات رکیک نیز با دل و جان و کمال میل استفاده نمایند. لذا:
احتیاط واجب آنست که با مشاهده این برادران دینی تا حد امکان فاصله ایمن را حفظ نموده و از هرگونه کَل‌کَل و سعی در امر به معروف و نهی از منکر و هدایت به راه راست دوری گزیده و مستحب آنست که به گوشه امنی پناه برده و با اعصاب راحت طی طریق فرمایید.
می بینم که صبح گیر اینجور برادرا افتادی و تا تونستی حرص خوردی