فرهنگ

شما از چه زمانی وقتی سوار ماشین می‌شوید کمربند می‌بندید؟  

شما شاید از اول با کلاس بوده اید، اما از من که بپرسید، از وقتی که اجباری شده و اگر نبندی جریمه می شوی. اوایل به زور و به اجبار بود و هرجا که خطر جریمه تهدید نمی کرد، فورا از شرش راحت می شدم. بماند که تاوان این کم طاقتی را سه چهار بار با جریمه پرداخت کرده ام. اما حالا که چند سالی از اجباری شدن کمربند ایمنی می گذرد، به زور تهدید و جریمه و ترس یا هر چیز دیگر که اسمش را بگذاریم، بستن کمربند برای من جزء لاینفک مجموعه فعالیتهای مربوط به قبل از راه انداختن ماشین شده. حالا هم هدف من این نیست که پز بدهم که کمربند می بندم و با شخصیتم و به قوانین احترام می گذارم. حرفم این است که در همین جامعه ای که ما داریم، می شود فرهنگ را نهادینه کرد. موضوع جا انداختن کمربند ایمنی برای دولت بحث بغرنجی نبوده، یک سری تبلیغات احتیاج داشته با یک تعدادی قوانین و ضمانت اجرایی شان. ما در مملکتمان از این کمربندها خیلی داریم. مثل آب خوردن آشغال میریزیم در خیابان، از کنار جنس لطیف که رد می شویم رکیک ترین کلمات را از پستوی ذهنمان می کشیم بیرون و نثارش می کنیم، آب دهان و بینی و هر جای دیگر را که راه بدهد مثل حیوانات که محدوده شان را برای رقیب علامت گذاری می کنند حواله آسفالت می کنیم، مسابقات موتورسواری در پیاده روهای شلوغ برگزار می کنیم، در کوچه و بازار و تاکسی و مترو،  همه از هم طلبکاریم و انگار منتظر بهانه ایم که با هم درگیر شویم و نمونه های بسیار که خودتان بهتر از من می دانید. اما نکته اینجاست که اگر مقررات سفت و سخت باشد و ضمانت اجرایی داشته باشد، بالا بردن فرهنگ یک جامه سخت نیست. وقتی طرح کمربند اجرایی می شود، پس فرهنگ شهر ما خانه ما هم قابل اجراست، قضیه "تف نکردن و .." در خیابان هم قابل اجراست. احترام گذاشتن هم همینطور. اما مشکل اصلی اینجایی که ما زندگی می کنیم این است که اصولا دولت که باید فرهنگ سازی کند، از مردم عقب تر است. درست مثل قانون. قانون باید یک سر و گردن از فرهنگ جلوتر باشد تا بتواند به مرور زمان فرهنگ را بهبود ببخشد، اما در ایران در خیلی از موارد اگر بخواهی به قانون مراجعه کنی، باید از فرهنگت عقب گرد کنی. این است که ایرانی با فرهنگ به قول خودش "غنی" می شود این که می بینیم. یک نفر هم باید جلوی دولت را بگیرد که اینقدر به فرهنگ ملت توهین نکند، فرهنگ سازیش پیشکش!