در دنیایی که زندگی میکنیم و در اِشلی که انسانیت ما تعریف شده، برای ادامه دادن مسیر، شرط اول قدم آن است که دندانهایت همیشه تیز باشند. چنگالهایت هم همینطور. دیگران باید بدانند که در صورت لزوم میتوانی به تهدید تبدیل شوی. باید بدانند که اگرچه همدل و مهربانی اما اگر بخواهند پایشان را توی کفشت کنند، با دندانهای تیزت طرفند. اگر می خواهی زنده بمانی و خوب زندگی کنی یادت باشد که هر از چند گاهی به مناسبتی دندانهایت را نشان بدهی. این قضیه منافاتی با خوب بودن و انسانیت و شرافت ندارد، اتفاقاً با انسانیت و عزت نفس ارتباط مستقیم دارد. تو می توانی دندانهایت را داشته باشی ولی جز برای گرفتن حق خودت و احیاناً حق دیگران از آن استفاده نکنی. ولی اگر اینقدر خوب باشی که فکر کنی دندان لازمت نمی شود، دنیا را به گند خواهی کشید چون همانطور که گفتم در اِشلی که برایمان تعریف شده و خودمان هم به آن دامن میزنیم، این ظرفیت وجود ندارد.
حالا هم پاشو برو دندانهایت را مسواک بزن که همیشه تیز و براق و خوشگل و البته به اندازه کافی ترسناک باشند.
دوست بزرگوار سلام.
اِلهی کَیْفَ أدْعُوکَ و أنَا أنَا وَ کَیْفَ أقْطَعُ رَجآئی مِنْکَ و أنْتَ أنْتَ ؟
خدای من! چطور صدات کنم که من، منم و چطور ازت نا امید بشم که تو، تویی؟
إِلهی إذا لَمْ أسْئلْکَ فَتُعْطِیَنی فَمَنْ ذَا الَّذی اَسْئَلُهُ فَیُعْطینی؟
خدای من! وقتی ازت چیزی نخواستم، بهم دادی کیو می تونم پیدا کنم که ازش چیزی بخوام و بهم بده؟
اتفاقا این بار باهات موافقم. اصولا گل بی خار خیلی آسیب پذیر هست . ولی میتوانیم جهانی را تصور کنیم بدون بمب و خمپاره !!!!